شهیدآوینی و راز جاودانه شدنش...

باز خوبه سالی یک بار هم که شده موقع سالگرد شهادت آقا مرتضی یه اسمی از ایشون می یاد و یه یادی از ایشون می شه وگرنه مرتضی و مرتضی ها سال هاست که از یاد و خاطره ماها رفتن...

انگار از همون اول هم برای دل ها خلق شده بودن و موندن تو قلب ها...

احساس می کنم که ماها خیلی بیش تر و بیش تر باید امثال آوینی و آوینی ها را بشناسیم. باید با اونا انس بگیریم. مگه آوینی چه ویژگی داشت که موند. تو قلب ها خونه کرد و موندگار شد.

مسلما آوینی ویژگی هایی منحصربه فرد داشت که رهبر و امام عزیز مون هم تو دیدار با خونواده شهید سال72 از اونا نام می برن. اونجا که فرمودن: ایشان معلوم می‌شود ظرفیت خیلی بالایی داشتند که این‌قدر کار و این‌همه را به‌خوبی انجام می‌دادند.

یکی ار ویژگی هاش این ظرفیت بالایی بود که داشت. این قدر ظرفیت داره که با حرف این و اون از کوره در نمیره و بهش برنمی خوره تا بخواد کارش را رها کنه ول کنه بره ،که اگه رفته بود امروز نه روایتی بود و نه فتحی. این قدر ظرفیت وجودیش بالا هست که وقتی امکانات بهش نمی دن قهر نمی کنه بره؛می ایسته و با همون امکانات کار میکنه و رضایت امامش را بدست میاره.

براستی رفقا سید مرتضای ما چی کار کرده بود که این همه ویژگی ممتاز داشت. مطالعه کرده بود؟زحمت کشیده بود؟ فکر کنم جدای از همه اینا یچیز دیگه ای داشت. یچیزی که رمز جاودانه شدنه.اگه بخواییم بمونیم و موندگار بشیم باید وصل به بالا بشیم. مرتضی وصل بود.

 مرتضی دوبال برا پروازش داشت که از خدا می خوام به ما هم بده یکی بال اندیشه و دیگری بال اخلاص.

شادی روحش صلوات